Caxiuanã, a.k.a. City of Snakes

Het heeft even geduurd maar hier is dan weer een bericht van ons. Wij zitten hier echt midden in de bush in het veldstation. We zitten hier nu 4 dagen en het schrijven zal dan ook in een wat lager tempo voortgezet worden. De reden hiervoor is dat we maar beperkt toegang hebben tot internet (er is welgeteld 1 computer en 1 internetaansluiting via de schotel). Daarbij komt dat de pc meestal bezet is en er hier alleen stroom is vanaf 7 tot 12 en van 17 tot 23 uur. Desalniettemin gaan we ons best doen om jullie op de hoogte te houden!

In die 4 dagen is er een hoop gebeurt en hebben we een hoop gezien, een reconstructie. Het veldstation ligt in een, uiteraard, prachtige omgeving. Ze hebben het hier goed voor elkaar, de kamers worden elke middag schoongemaakt en soms worden zelfs de bedden opgemaakt. Iedereen eet gezamelijk nadat je geroepen wordt door de kok. Het basiseten bestaat voornamelijk uit spaghetti (zonder saus maar wel met knoflook of een beetje groenten of iets dergelijks) en rijst, dan zijn er altijd nog wat bonen bij. Voor de rest is er eigenlijk altijd wel vis (die vangen we zelf, zie verderop) en meestal ook wel wat vlees en wat groenten. Jos kan dus gelukkig voornamelijk vegetariër blijven en Edwin kan om de zoveel dagen zijn eiwitten bijwerken met stoofvlees :). Op zaterdag is het hier een speciale dag, er was home-made pizza en lasagna! De toetjes zijn overigens altijd goed, van ananastaart tot een soort vanille-chocolade ijs met biscuit, erg goed!

Omdat we ons eigen onderzoek nog niet mogen uitvoeren zijn we begonnen om de anderen te helpen of met ze mee te gaan, op die manier kunnen we het gebied toch stiekem alvast verkennen. Er zijn hier 4 studenten, die tegelijkertijd met ons aangekomen zijn, die onderzoek doen naar vissen. Ze gaan elke avond met een motorbootje (voideira) de netten ophalen en gelijk de eerste avond zijn we met ze meegegaan. We hadden weer een ongelooflijke sterrenhemel en de gidsen zijn hier ongelooflijk, ze vinden in het pikkedonker hun weg. Gewoon met volle snelheid die rivier af en dan op de meter nauwkeurig bij een wit bolletje van 5 centimer aankomen die in het water drijft, ongelooflijk. Het duurde niet lang of het meekijken werd meehelpen en allebei hebben we op een gegeven moment net zo hard geholpen om alle vissen uit het net te halen, dat is een heel karwei. Het zijn netten van 120 meter en de vissen raken echt helemaal in het net verstrikt, een heel pielwerkje om ze eruit te halen in het donker. En dan moet je ook nog oppassen dat je niet gestoken wordt door een wesp die 2.5 keer zo groot is als die in Nederland, Hans had ons er al voor gewaarschuwd en iedereen hier is er bang voor want het schijnt enorm veel pijn te doen als je er door gestoken wordt. We hebben er drie weten te doden, 1 met de slipper van de gids, 1 mooi actie van Jos met de zaklamp en 1 met het reddingsvest. De studenten leggen ook elke keer veel uit over de vissen dus we leren er ook nog wat van. De meeste vissen zien we overigens de volgende dag terug als lunch, de pirashisira wordt veel gevangen hier en lijkt wel een beetje op de haring wat betreft uiterlijk. Eergisteren toen we met de boot het eerste net eruitgehaald halen kreeg Jos een klap tegen zijn kop en we vroegen ons af wat het was. We gingen op volle snelheid door naar het volgende net toen iedereen ineens met zijn hoofd naar beneden ging, Edwin vroeg zich af waarom iedereen dat deed. Het miezerde en Jos dacht dat iedereen het deed vanwege de regen en volgde hun voorbeeld terwijl Edwin genoot van het uitzicht. Het volgende moment zagen we kleine lichtpuntjes rondvliegen en veel gebonk tegen de boot. Nog steeds vroeg Edwin zich af wat iedereen aan het doen was en bedacht dat het touw van de boot wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van het geluid. Toen begon het... We werden van alle kanten belaagd door kamikazevissen, er zaten zelfs dikke vissen van 20 centimer bij die gewoon keihard tegen je opknalden, blauwe plekken hard. En dan niet heel even maar gewoon 5 minuten, toen stonden we stil met de boot en werden ze rustig. Het resultaat was dat Jos een blauw oog had, één van de studenten (Bruno) een blauwe plek in zijn zij en Edwin bezig was samen met Marina (een andere studente) de vissen uit de boot te werken, sommige waren al dood anderen flipten als een gek. Een heel avontuur dus... Vervolgens mochten we het laatste net van 120 meter leegmaken die echt helemaal vol zat met vis, veel Piranha´s overigens (met grote tanden) en hele aparte vissen zoals vissen met snorren van 10 centimer, en met scharen aan de zijkant die dichtklappen (bijvoorbeeld in edwins vinger, auw!!) we waren pas rond half 1 ´s nachts terug, maar het was wel de moeite waard geweest! Tijdens het terug lopen naar het veldstation werden we gewaarschuwd voor slangen, Edwin liep met de volle emmer vissen en Jos moest voorop met de zaklamp om te checken zodat iedereen kon opletten. Het pad is namelijk ´s avonds een oversteekplaats voor slangen. Caxiuanã betekent in de lokale Indianentaal namelijk Stad van Slangen. Maar tot nu toe is er pas 1 gezien aan de kade. Deze woont daar om te jagen op de vele vleermuizen die hier zitten. Gister kwam er zelfs een naar binnen gevlogen tijdens het .... natuurlijk TOEPEN!!.. maar deze vond zijn weg weer naar buiten. Er zijn ook grote soort van kevers van 7cm die grote vleugels hebben en enorm veel herrie maken. Echt een probleem wanneer een van deze binnen vastkomt te zitten, want dan wordt iedereen wakker van het erg vervelende hoog piepfluitje dat ze maken.

Tot nog toe hebben we ´s avonds relaxt filmpjes gekeken met een klein borreltje smerige goedkope vodka. Een van de avonden was het erg gezellig bij ons op het balkon en werd er door een nieuwe groep naast ons gitaar gespeeld en gezongen met veel biertjes. Dit ging ook door nadat de stroom uit was gegaan in het pikke donker. Genietend in het donker met echte lokale gitaarmuziek en uitzicht over een donker bos met vele vuurvliegjes!

Verder zijn we ook nog op expeditie de jungle in geweest met nog wat mensen. Een daarvan,  Scott (een dude uit Arizona), die gaat hier een cursus aan studenten geven in Juli en zit in de plantfysiologie. Hij was nu op een soort verkenning met nog twee andere professoren uit Brazilië en een gids. Een van de professoren heet Lola, een local, en doet hier wel meer dingen, zo heeft hij jaren geleden de uitkijktoren gebouwd van 54 meter hoog die we ook beklommen hebben tijdens die trip. We kwamen er echter achter dat hij eigenlijk gesloten was na een paar verrdiepingen vanwege een onderzoek dat liep maar omdat we toch al gingen klimmen werd gezegt dat we wel even via de buitenkant van de toren (!) konden klauteren naar de volgende verdieping. Vandaar konden we weer de laddertjes nemen helemaal naar boven, daar was echt een ongelooflijk uitzicht je keek over alle bomen heen, dan sta je op een platformpje 1.5 vierkante meter met 3 man op 54 meter hoogte, erg indrukwekkend.  Daarna zijn we nog verder de jungle ingelopen om te kijken naar wat mogelijke plots voor de Amerikaan en hun onderzoek. Ook hier is het geweldig hoe de gidsen hun weg vinden, eerst nog langs een redelijk begaanbare trail en dan ogenschijnlijk ineens de jungle induiken om met de machete een weg te banen. Echte Indiana-Jones scenes kwamen langs met half vergane bruggetjes over moerasjes, spinnen ter grootte van je hand enzovoorts. Wij liepen er natuurlijk rond met het doel om stiekem te kijken naar bomen met epiphyten maar we zagen al wel dat dit behoorlijk lastig gaat worden, zone 1, 2 en 3 (dat is ongeveer de stam van de boom) waren goed zichtbaar maar er zaten maar sporadisch wat epiphyten op. Zones 4, 5 en 6 (de kroon van de boom) waren nauwelijks zichtbaar, maar vanuit de toren hebben we maar weinig epiphyten gezien... We zullen wel zien.

Gisterenochtend werden we wakker zoals gewoonlijk door de ventilator maar nu in combinatie met rennende en schreeuwende mensen. Jos heeft vanuit zijn een bed uitzicht op het hoofdgebouw, Edwin ziet een andere hoek van het station. Nadat we wakker werden zag Jos direct een grote rookpluim en hoorde Edwin mensen rennen en schreeuwen, blijkbaar was er brand! Wij schoten snel onze kleren aan om te gaan kijken en achteraf bleek dat een gastank aan het lekken was en was er brand ontstaan. Iemand had snel de gastank naar buiten gezet maar de schade was al gedaan. Twee keer raden waar het was...de droogstoof die we zo hard nodig hebben en dus nu buiten gebruik is oftewel deze staat bij het grofvuil :(

Verder wordt hier meestal ´s avonds voor het eten gevoetbald. Zo werden we een aantal dagen geleden gevraagd, maar we zeiden nee, want we waren beide druk bezig en even later begon het heel hard te regenen, dus we dachten dat het niet doorging. Nadat Jos zijn al zijn drumpartijen had doorgespeeld ging hij een rondje lopen in de stortregen om te douchen en zag dat de studenten (de vissers) in de regen nog fanatiek aan het voetballen waren. Jos voegde zich erbij en won meteen hard. dus op een gegeven moment na verschillende combinaties werd het 2 tegen 3 en toen werd het wel erg lastig. Na de wedstrijd bleek dat Jos behoorlijk openlag van alle slidings en alle keren dat je uitglijd in de modder. We zijn toen meteen gaan zwemmen bij de kade en dat was overheerlijk!! Warm water, net een warm bad en aan de voeten iets kouder. echt heerlijk. Het was nog even de vraag of het wel slim was zo in het water de springen met al dat bloed vanwege de piranha´s, maar volgens de vissers viel het (nu ineens na alle waarschuwingen) wel mee. Het water is 10 meter diep en de kade is 3 meter boven het water, dus genoeg ruimte voor stunts. Jos heeft wel 2 dagen moeten wachten voor zijn wonden dicht waren maar het was zeker de moeite waard!

De vissers gaan vanmiddag weer weg, dus dat wordt niet meer vissen ´s avonds, maar gelukkig hebben ze hier een bokszak hangen in een van de zaaltjes. In het vervolg wordt het dus ´s avonds the hour of power voor edwin. even lekker rammen! en voor Jos misschien wat pencak silat.

Al met al hebben we dus aardig wat meegemaakt hier op het veldstation maar kunnen we nog steeds niet beginnen aan waar we hier eigelijk voor zijn. We zijn wel aan het werk om sleutels te maken voor de studenten voor het determineren maar we hebben nog geen idee wanneer de studenten komen. Er is nog steeds geen bericht of de toestemming rond is... We houden  jullie op de hoogte!

Groeten Edwin en Jos

PS Bij locatie staat Portel maar dat komt omdat dit de dichtsbijzijnde plek is die groot genoeg is om op de kaart te staan. Caxiuanã wordt niet herkend maar ligt nog verder de jungle in.